Пімен Панчанка "Слова пра Мінск"

Я помню франтавыя гарады,
Я помню вас, паселішчы сляпыя.
У памяці маёй сірэны выюць,
Як вылі ў тыя цёмныя гады.

Нічым нас не застрашыць, не здзівіць:
Здаецца, з намі ўсё ужо бывала.
I грозны гул ваеннага абвала
У сне нас хоча часам раздавіць.

Ты стаў ізноў відушчым, горад мой!
I нам не сорам Мінскам пахваліцца.
Ды хочацца часамі нахіліцца
Над скруткам старажытнасці сівой.

А з даўніны нічога не чуваць —
Вайна спаліла помнікі і кнігі,
I берагоў няма на берагах Нямігі,
I Мінск стары ўжо нельга і пазнаць.

Хацеў я, каб і Мінск Градчаны меў,
I бронзу палкаводцаў ганарыстых,
I нейкім замкам спакушаў турыстаў...
Ды ён другою славай прагрымеў.

Дык што, падлічым, дасталося нам?
Імя сталіцы, нараджэння дата,
Падполля слава з кроўю напалам
Ды каракумы попелу ў дадатак.

Ты — горад мой і быццам бы не мой:
Усё ў табе нязвычнае і новае,
I рокат завадскі тваёю стаў асноваю,
I пахнеш ты жалезам і сасной.

Ад плошчаў да лісточка на вярбе
Мы зноў цябе стварылі, родны горад,
I рукатворным цёмна-сінім морам
Забавілі мы чаек да сябе.

Мы дзецям горад свой перададзім,
Свой дом, свой дождж І месца на заводзе...
А хочацца звязаць усе стагоддзі
У сноп адзін.
Бо Мінск у нас адзін.

Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
выпускной альбом заказать в Москве , Описание к вопросу зуботехническии инструмент. , Нужен видеооператор сочи aproduction.video.

Меню



Пошук


 


Апошняе на форуме


Няма дадзеных


Наш гузік



код гузіка



Лічыльнікі