МЕНСК.BY Родны горад жыве тут! |
Рэвалюцыйная вуліца
Былыя назвы На мапе горада гэтая вуліца ўзнікла не пазней XV стагоддзя і з'яўляецца самай старой у заходняй частке Верхняга горада. Тады вуліца брала свой пачатак ад заходняга кута пляца Ніжні рынак, падыходзіла да праязных варот (браме) у абарончым валу і там злівалася з Койдановским гасцінцам. Адгэтуль і паўстала яе назва - Койданаўская. У канцы XIX - пачатку XX стагоддзя Вуліца адносілася к першаму разраду гарадскіх вуліц, яе дліна састаўляла 190 сажняў (380 мэтраў), а шырыня дасягала 10 мэтраў. У 1917 годдзе вуліца была перайменавана ў гонар Лассаля, але гэта назва не прыжылася і хутка яе назвалі Рэвалюцыйнай. Гэта назва захоўваецца за вуліцай па сёньняшні дзень. Агульны выгляд вуліцы Пра вуліцу, цікавыя будынкі Да пачатку XVI стагоддзі, цэнтр горада перамясціўся ад Ніжняга да Верхняга рынку, і таму вуліцы, якія прымыкаюць да яго, забудоўваліся цэрквамі, касцёламі, дамамі феадалаў, купцоў, рамеснікаў. У пачатку XVII стагоддзі магнаты значна пашырылі свае ўладанні ў Менску. "Прэстыжнымі" апынуліся і ўчасткі зямлі на Койданаўскай вуліцы. У 1629 году феадал Мікалая Глебавіч набыў у мяшчаніна Лукашевича будынак і "пляц" з гародам на гэтай вуліцы за 500 злотых. Двума ўчасткамі поруч Койдановской брамы валодаў Лукаш Богуш-Гуз. Адзін з іх ён купіў у Манулы Шчодрага, іншы - у Сямёна Багдановіча. У сваім завяшчанні магнат перадаў абодва "пляца" шпіталю для немаёмных. Так, са временемвозле гарадскі брамы з'явілася дабрачынная ўстанова і невялікі касцёл. У 1650 году, падчас руска-польскай вайны, у Менску абгрунтаваліся езуіты. Праз чатыры гады яны заснавалі комплекс, частка якога займала вуліцу Койдановскую. Яго мецэнатам стаў Смаленскі біскуп Еранім Сагнушка. Ён набыў у мяшчаніна Ягора Гегера за 8.000 злотых будынак на рагу Койданаўскай і Верхняга рынку (на гэтым месцы знаходзіцца будынак №1 на вуліцы Рэвалюцыйнай). Тут, у сядзібе, абнесенай высокай каменнай агароджай, знаходзілася рэзідэнцыя езуітаў. Паступова комплекс разрастаўся: з'явіліся будынкі школы (канец XVII стагоддзя), касьцёл (пачатак XVIII, захаваўся па сённяшні дзень, плошча Свабоды, 9), калегіюм (сярэдзіна XVIII стагоддзя). У глыбіні квартала размяшаліся гаспадарчыя будынкі. Двухпавярховы калегіюм знаходзіўся там, дзе цяпер размешчаны жылы будынак (плошча Свабоды, 11). Будынак меў чатырохпавярховую вежу з гадзіннікам. Пазней (у канцы XIX - пачатку XX стагоддзі) тут працавала казённая палата. У 1951 году гэты будынак знеслі, а на яго месцы ўзвялі іншы (сёння ў ім размяшчаецца Амбасада Францыі). Праз вуліцу захаваўся Г-вобразны будынак, пабудаваны ў XVII ці XVIII стагоддзі (Рэвалюцыйная, 2 або плошча Свабоды, 13). Першапачаткова ён быў флігелем сядзібы. якая размешчана побач. Будынак быў рэканструяваны ў канцы XIX стагоддзя, надбудаваны трэці паверх. У той час тут месьцілася мужчынскае духоўнае вучылішча. Пасьля 1920 года тут знаходзілася Міністэрства прасьвяшчэньня, а ў 1922-1925 гадах - Інстытут беларускай культуры (Інбелкульт), гл. пра яго ніжэй. Будынак па вуліцы Рэвалюцыйная, 2 (плошча Свабоды, 13) У глыбіні Койданаўскай, на скрыжаваньні яе з Няміскім завулкам (пазней - вуліцы Феліцыянаўскай або сучаснай Камсамольскай) знаходзіўся манастыр бенэдыктынаў. Участак зямлі для будынкаў яны купілі ў пачатку XVIII стагоддзі. У 1773 году тут быў збудаваны драўляны касцёл Святога Міхася Арханёла, які выходзіў паўночным фасадам на Койданаўскую (Рэвалюцыйную). Побач з ім месьцілася двухпавярховы дом ксяндза і фруктовы сад, абнесены плотам. У 1833 году манастыр прыйшоў у заняпад, а праз 20 гадоў яго будынак разабралі. На яго месце ўзвялі жылыя дамы. <i>"Найважная вуліца горада - Койданаўская, </i>- пісаў у сярэдзіне XIX стагоддзі Ўладзіслаў Сырокомля, - <i>на якой раней было некалькі касьцёлаў і цэркваў, а зараз мала хто можа паказаць месца, дзе яны стаялі".</i> У XIX стагоддзі вуліца па-ранейшаму заставалася прывабнай для багатых людзей горада. Будынкамі на ёй валодалі заможныя службоўцы, купцы, мяшчане. У сярэдзіне 30-х гадоў XIX стагоддзі яна папрыгажэла, яе добраўпарадкавалі і пакрылі маставой. У той жа час на Койданаўскай знаходзілася нямала драўляных будынкаў, "прылепленых" адзін да аднаго. Такія пабудовы станавіліся лёгкай здабычай агню, часта бушавалага ў горадзе. 21 чэрвеня 1881 года найбуйны пажар зьнішчыў драўляныя будынкі на гэтай вуліцы, а таксама на Кацярынінскай, Прэабражэнскай і Багадзельнай. У канцы XIX - пачатку XX стагоддзі невялікая вуліца была досыць ажыўленай. Тут прытулкам для гасцей служылі чатыры гасцініцы: Крукоўскага на 13, "Нова-Варшава" на 10, "Лівадыя" на 11 і "Купецкая" на 10 нумароў. Прычым УСЕ гэтыя будынкі дажылі і да нашых дзён (адпаведна будынкі пад нумарамі 9, 11, 22 і 28 на Рэвалюцыйнай). Будынак гасцініцы "Лівадыя", вуліца Рэвалюцыйная, 22. Будынак гасцініцы "Купецкая", вуліца Рэвалюцыйная, 28. http://lemon62.ru/voronezh/cat_380.html , https://zaim-s-plohoi-ki.ru где получить деньги онлайн с плохой кредитной историей. |
МенюПошукАпошняе на форумеНяма дадзеных Наш гузік
Лічыльнікі |