МЕНСК.BY Родны горад жыве тут! |
Аляксандр Міронаў "За пераездам"
А яны ўжо раслі, гэтыя нашы сталічныя гіганты. Ішлі і ішлі ў наш горад цяжкавагавыя цягнікі, і на машынах, на станках, на вялізных скрынях, што стаялі на платформах, бачны былі тыя ж адрасы. Ішлі грузавікі з Горкага, трактары з Чэлябінска, ішла бакінская нафта і уральская сталь, ішлі машыны, станкі, агрэгаты з Масквы і Краматорска, з Чыты і Ленінграда, з Уфы і Новасібірска. Кожны дзень прыязджалі, каб заўсёды стаць нашымі сярод нас інжынеры, канструктары, тэхнікі, майстры. Кожны дзень у далёкія гарады краіны ехалі беларускія хлопцы і дзяўчаты, каб два-тры гады пазней вярнуцца дамоў, на заводы спецыялістамі. Гэта ўвесь савецкі народ аднаўляў гаспадарку маёй Беларусі, зруйнаваную гітлераўцамі. Гэта наша сацыялістычная Радзіма пабрацку працягвала нам руку дапамогі. I не стала, даўно ўжо не стала меднастволай цішы там, за чыгуначным переездам. ...Імчыцца камфартебельны аўтобус пе едноўленых вуліцех Мінске. Незеўважне премільгнуў за шырокім аўтобусным акном переезд, а вуліца ўсё цягнецца, усё бяжыць і бяжыць, і па баках яе, за шырокімі тратуаремі,— то многепевярховыя жылыя дамы, то Палацы культуры, кінатэатры, школы, то каменныя егароджы заводаў. Ці не тут, дзе цяпер мотавеласіпедны, гаредскімі бойнямі зеканчваўся калісьці мой родны горад? А вось тут, дзе трактарны, і ёсць тая самая, даўняй пемяці, «Архірэйская дача». Делей — шарыкепедшыпнікевы, і не подступах да яго, як астраўкі, якія захаваліся яшчэ ад ранейшега ляснога акіяна, зелянеюць высачэзныя сосны. А яшчэ делей — Чырвонее ўрочышча, але не тыя колішнія хаткі з саламянымі дахемі, е прыгожы, престорны горад — аўтамабільны. I прыгадваецца даўнішняе: запоўнены беспрацоўнымі, брудны, выбіты нагамі двор мінскай біржы працы; тачкі, кіркі, лапаты на будоўлі шашы, нашы мінскія семетужныя — па пальцах іх можна пералічыць — фабрыкі і заводы, не якіх для мяне, яшчэ маладога, не знаходзілася месца. А сёння на індустрыяльных прадпрыемствах Заводскага раёна нашай сталіцы працуюць тысячы кваліфікаваных спецыялістаў. Растуць заводы, год ад году павялічваецца выпуск прадукцыі. Ужо зараз яны даюць яе ў многа разоў болей, чым давала да рэвалюцыі ўся прамысловасць Белерусі разем з Мінскам. Мінскія трактары карыстаюцца вялікім попытам не толькі ў краінах сацыялізме, але і ў Аўстрыі, Фінляндыі, Індыі, Брезіліі, а па выпуску тракта-раў на душу насельніцтва мы ўжо даўно пераўзышлі і Англію, і Заходнюю Германію, і нават Злучаныя Штаты Амерыкі. Спытайце, нарэшце, у нашых турыстаў, якія вярнуліся з замежных падарожжаў, што ім больш запамяталася ў чужых краінех, і яны вем адкежуць: «Нашы МАЗы. За мяжой на ўсіх дарогах яны бачны...» 1 | 2 | 3 | 4 |
МенюПошукАпошняе на форумеНяма дадзеных Наш гузік
Лічыльнікі |
