Міхась Калачынскі "На мінскіх вуліцах"

Вуліцы... Вуліцы...
Як летуценні,
Поперак сходзяцца,
Цягнуцца ўдоўж.
Выгляне сонца — асфальт замігцее.
Грымне грамок — скача чэчаццю дождж.

Гром я люблю,
Гром вясны, а не войнаў,
Болей жа—ціхіх світанкаў спакой.
Рана прачнуўся.
Іду ля падвойных,
Сонных на ніжніх паверхах акон.

Безлюдзь у горадзе.
Пуста,
Пакуль ён
Гоман прыцішыў — да галаска.
Плошчы за лейцы ўчапіліся вуліц,
Сціснулі лейцы ў сваіх кулаках.

Добра на вуліцах марыць аб нечым.
3 марамі крочыць
Намнога лягчэй.
Мары ад дому вядуць на сустрэчу.
3 кім?
Можа з позіркам мілых вачэй?

Раніцай бачыцца люба з вачамі,
Сонцам,
Людскою турботай зямной,
Выйшаў я ў горад.
Маршрут мой звычайны
Зычыць сустрэчы са славай самой.

Першы на вуліцы Янкі Купалы
Спыніць Купала,
На Горкага дзесь
Горкі заокае — шчыра спаткаю
Двух пабрацімаў я, ўзрушаны ўвесь.

Трохі прайду
I, напэўна, яшчэ з кім
Зблізку пабачуся.
Веру: якраз
Пройдзе на зорцы бульварам
Шаўчэнкі
3 думай сваёй неўміручы Тарас.

Блізка адсюль —
Мог дастаць бы рукою! —
Вуліцы ў шуме прысад маладых,
Дзе з Чарнышэўскім страчаецца Колас,
3 Чорным —
Максім Багдановіч заўжды.

Вабяць сустрэчы, Куды ні пайду я.
З вуліц абжытых, адкрытых вясне,
I Маякоўскі,
I дзядзька Бядуля
Рукі ўрачыста працягваюць мне.

Мінск — дружелюбны.
Я гэта, між іншым,
Бачу на факце шмат вёсен і зім;
Чэхаў, Талстой, Дабралюбаў, Радзішчаў,
Вуліцы ўзяўшы, зрадніліся з ім.

Век
Я пра славу сусветную мрою Мінска,
Што стужкамі вуліц звязаў
Славу паэтаў з бяссмерцем герояў —
Грозных падпольшчыкаў і партызан.

Мужных прыгадваю I ў завяршэнне
Думы прыспешаю, з імі — хаду.
З вуліцы Веры Харужай Да Варвашэні,
Да Смалячкова на хвілю зайду.

Час і вяртацца.
Пад сонейкам светлым
Стаў я, дзіўлюся,
Як людзі цякуць,
Быццам віры,
Ільічовым праспектам
Скуль усе вуліцы славу бяруць.

Цены заказ Колодец Дмитров lobnya-kolodec.ru.

Меню



Пошук


 


Апошняе на форуме


Няма дадзеных


Наш гузік



код гузіка



Лічыльнікі